Desteya Weşanê ya Tora Lêkolînên Jeostratejiyê
Di vê warê de, gotinê “Kurd her gavê ku dixwazin qadamê bide, Tirkan xwe çend dozên pêşîn ne” ne tenê qasî mebesta nexweşiyekî siyasî ye, lê xudanê maneya ku maf û pêşengî nikare her gav bi şikêna xwe were girtin. Herdu ewlehiya neteweyî û bîrêzbahiyekî stratejîk neçar in ku bi rengê xwe di rêya pêşketinê de beşdar bibin.
Ev pêwîstiya ku Kurdên Sûriyê di bin fikra stratejiyekî nû de bimeşin, bi taybetî di şertên nû yên rêxistinên dewletan, girêdanên navneteweyî, û şerê paradigman de, nikare bibe taleqandina kevneşop. Em pêdivî ye şûn û nêrîna xwe biguhezînin: Em pêdivî ne bibin wekî karsazên projeyên din; em pêdivî ne xwe firotin.
Dema ku civaka kurdî li Sûriyê herî zêde tê radestkirin bi xebatên leşkerî, dema ku peywendiyên aborî, civakî, û miletperwerî yên din têne vêjandin, pêdivî ye em nêzîk bibin xebata avakirina neteweyekî xweser, ne pêk hatî bi şer, lê bi xwedîtî, rizgarî û hêrsê civakî.
Cihê Diwarê Rewşenbîr û Aqilê Kurdî
Ev hevpeyvîn û stratejiyên ku hatin xwendin, ne tenê xwenînê ye, lê xwêndekirin û rêvebirinê ye. Aqilê Kurdî divê neqe bibe bi îdeolojiyan ku ne têkildarî rewşa herêmî ne. Rêxistin û xebatên xweser jî, divê bin navê bi awayekî rast têne şopandin: nikare yên ku di bazara siyasî de bibin firotgehek bo agendayê partîyan din.
Rewşenbîr divê rolek xwedîtî bigire: ne wekî agîtator, lê wekî afirandêrê qada stratejiyê, rêwerz, xwêndekar, û şîretkarê vê neteweyê. Wê rejeya neteweyî ya Kurd, ne tenê li ser fîlim û stranên şoreşgerî, lê jî li ser afirandina hêz û têgihiştina rewşa herêmî tê damezrandin.
Paşîn Gotar: "Bi Dûmanê Tirk Re Hêzê Rêxistinê û Aqilê Xweserî Avabikin"
Her qas ku Tirk bi pergal, pêşketin û hêzê navneteweyî meş dike, Kurd ê bi dîmenekî din biparêze: ev ne lîstikek e ku te jê derdikev. Ev şerê serbixwe ye, ji bo afirandina neteweyekî bi aqil, bi girtiya rewşenbîrî, bi parastina xwedîtî, û bi îmkanên çêkirinê.
Divê em fikir û maneya stratejiyê biguhezînin:
Em nikarin her dem li derveyê xwe bigerin.
Em nikarin her gav di bin îdeolojiyekî din ve bibin.
Em nikarin mafên xwe bidin hêjayiyên derve.
Em nikarin fikrên neteweyî bifikrin wekî nebaş, û fikrên hevpar û umumî bifikrin wekî qutskar.
Em pêdivî ne bibin nêrînên komkujiya xwe.
Bi vê awayî:
Bi aqilê Kurdî ya xweser.
Bi siyaseta xwe ya li gorî rewşa herêmî.
Bi vegerê çavdêriyê ya neteweyî ya rastîn.
Em dikarin balansa bi Tirkan bikin. Ne bi şerê hêzdar, lê bi şerê aqil, siyasî, xebat û zîrekî. Ev şerê rast e.
